Што гэта за вочы: адно свеціць удзень, а другое ўночы? (Сонца, месяц)
Два браты глядзяць у ваду, а ніколі не сойдуцца. (Берагі)
Як зайдзе ў дом, не выганіш калом, а пара прыходзіць – ён і сам уходзіць. (Прамень сонца)
Нахмурыцца, насупіцца, у слёзы ўдарыцца – нічога не застанецца. (Навальніца)
Ляціць, не аддыхае, а крылаў не мае. (Вецер)
Ляціць, а не птушка, вые, а не звярушка. (Вецер)
Як ляцеў, то зіхацеў, а як упаў, дык чорны стаў. (Дождж)
З гары падае, а ўнізе б'е. (Гром)
Стукае, грукае, а нідзе яго не відаць. (Гром)
Адзін лье, другі п’е, а трэці паглынае. (Дождж, зямля, расліны)
Вечарам нараджаецца, ноч жыве, а раніцай памірае. (Раса)
Вечарам прыляціць, усю ноч на зямлі праляжыць, а раніцай на неба паляціць, (Раса)
Поле не змерана, стада не злічана, пастух рагаты. (Неба, зоркі, месяц)
На полі Ярох рассыпаў гарох, стала світаць – няма чаго сабіраць. (Месяц і зоркі)
Без ног бяжыць, без век (без вачэй) глядзіць. (Вада)
Тут бурліць, там шуміць, а часта работу робіць. (Рэчка)
Цякло, цякло і лягло пад шкло. (Рэчка пад лёдам)
Усюды дарога адкрыта, а праедзеш – следу няма. (Рэчка і лодка)
Кругом вада, а з піццём бяда. Хто адгадае, дзе гэта бывае? (На моры)
Без тапара (сякеры), без кліна на рацэ мост зрабіў. (Мароз, лёд)
Без рук малюе, без зубоў кусае. (Мароз)
Ляціць – маўчыць, ляжыць – маўчыць, а як памрэ, дык зараве. (Снег)
Белы, а не сахар, без ног, а ідзе. (Снег)
Хоць ён побач ідзе, а рукамі не возьмеш. (Цень)
Без языка – а крычыць, ніхто яго не бачыць, а ўсякі чуе. (Рэха)
Выходзілі дванаццаць малайцоў, выносілі пяцьдзесят два сокалы, выпускалі трыста шэсцьдзесят пяць лебядзей. (Год, месяцы, тыдні, дні)
Пад акенца падойдзе, не стукаючы, не грукаючы; ад акеаца адойдзе, не стукне, не грукне. (Дзень)
Прыйшла чорна маці, усіх паклала спаці. (Ноч)
Сястра да брата ідзе, а брат ад сястры хаваецца. (Ноч і дзень)
Вясна прыгрэе, шубу надзене; зіма наступае, шубу скідае. (Лісцевае дрэва)
Зялёная, а не луг, белая, а не снег, кучаравая, а без валасоў. (Бяроза)
Ніхто іх не палохае, а яны ўсё дрыжаць. (Лісце асіны)
Сядзяць паненачкі ў чырвоных сукеначках, хто ідзе, дык паклоніцца. (Суніцы)
У траве, як аганькі, ружавеюць вугалькі.
Іх вадою не зальеш, рук і ног не апячэш.
Дзень і ноч гараць, палаюць,
Смак яны мядовы маюць. (Суніцы)
Стаіць ляпёшка на адной ножцы. Хто міма ні пройдзе, усякі ёй паклоніцца. (Грыб)
Ніколі шапкі не здымае,
Бо ні адной рукі не мае. (Грыб)
Хоць у капелюшы, але галавы не мае. (Грыб)
Не агонь, а не схопіш – абпалішся. (Крапіва)
Ля дарогі – шарык белы,
Вецер дзьме, а шарык цэлы.
А як дзьмухнуць хлапчукі –
Пух ляціць ва ўсе бакі. (Дзьмухавец)
У гародзе летам, цвіце жоўтым цветам, вышэй усіх узняцца рад, бо ён сонцу малодшы брат. (Сланечнік)
На тоненькай ножцы стаіць,
Сонейка на неба глядзіць. (Сланечнік)
Было жоўтым, вырасла зялёным, сонца пацалавала, зноў жоўтым стала. (Пшаніца)
Ураздіўся ён высокі,
Шаўкавісты, сінявокі.
Апранае нас здавён…
Здагадайцеся, хто ён? (Лён)
Цвіту ўсё лета я,
Жыву звычайна ў жыце.
Нашу хлапечае імя,
Як зваць мяне, скажыце? (Васілёк)
Стаяць каля сценкі Юлькі,
На іх белыя кашулькі.
Сэрцы іх залатыя,
Адгадайце, хто такія? (Рамонкі)
У лужку-лужочку выраслі сястрычкі: Залатое вочка, белыя раснічкі. (Рамонкі)
У лужку-лужочку
Выраслі сястрычкі:
Залатое вочка,
Белыя раснічкі. (Рамонкі)
На градцы зялёны, а ў бочцы — салёны. (Агурок)
Сядзіць пані ў чырвоным жупане, хто жупан здзірае, той слёзы пралівае. (Цыбуля)
Між агуркамі, буракамі — каза з зялёнымі рагамі. (Цыбуля)
Летам я рагатая,
Восенню – хвастатая.
Хоць і горкая зусім,
Ды патрэбная ўсім. (Цыбуля)
Стаіць паненка, на ёй белая сукенка, на ёй шэсцьдзесят адзёжак і ўсе без засцёжак. (Капуста)
Стаіць аднаногі ў зялёным халаце,
А добра прыгледзішся – лата на лаце. (Капуста)
Зелёная – не елка, чырвоная – ды не дзеўка, з хвастом – ды не мыш. (Бурак)
Ён у самы санцапёк
Падстаўляе сонцу бок.
Колерам зеленаваты,
У цяльнашцы паласатай. (Кавун)
Круглы хлявец поўны белых авец. (Гарбуз)
Поўна бочачка бочка круп, а наверсе струп. (Макаўка, мак)
Пад адным калпачком семсот казачкоў. (Мак)
Чырвонае цельца, каменнае сэрца, вінная на смак, а завецца як? (Вішня)
Маленькая паненачка
Схавалася ў цянёк.
Чырвоная сукеначка,
А беленькі пянёк. (Маліна)
Рос, вырас, з куста вылез.
Па кустах пакаціўся, на зубах раскасіўся. (Арэх)
Адна я ў лесе з белаю карой.
Багата сокам веснавой парой. (Бяроза)
Заўсёды летам і зімой,
Мае іголачкі са мной.
Галінак у мяне багата.
Я сустракаю з вамі свята. (Елка)
Я зацвітаю кожным летам,
Не пышным, ледзь прыкметным цветам.
Але як толькі расцвіту,
Дык пчолы чуюць за вярсту. (Ліпа)
Я засцілаю дол ігліцай,
Спрадвеку слаўлюся жывіцай. (Сасна)
І ў сто гадоў я малады.
Маё насенне – жалуды. (Дуб)
Стаіць у лесе дрэўца,
Ад ветра лёгка гнецца,
А гронкі ягадак гараць,
І снегіры да іх ляцяць. (Рабіна)
Зранку ходзіць на чатырох нагах, удзень – на дзвюх, а ўвечары – на трох. (Чалавек у розным узросце)
За сцяной касцяной цецярук балбоча. (Язык)
Поўны хлявец авец, а пасярэдзіне чырвоны баран. (Зубы і язык)
Адзін гаворыць, двое глядзяць, двое слухаюць. (Язык, вочы, вушы)
Два родныя браты цераз дарогу жывуць, а адзін другога ніколі не бачаць. (Вочы)
Маленька, кругленька, як бяда прыпрэ, то вада пацячэ. (Вока)
Пяць братоў у адну ноч радзіліся, а ростам няроўныя. (Пальцы)
Вось вам быль-небыліца:
У пяці чалавек — адна паясніца. (Рука і пальцы)
І сваё дзіцё не забыла, і чужых малачком напаіла. (Карова)
Не згубіла, а ўсё шукае, не хворая, а ўсё крэхча. (Свіння)
Па полі і лузе ходзіць у кажусе. (Авечка)
Маленькія лапкі, на лапках драпкі, ціхенька ступае, мышак пужае. (Кот)
Маленькі шарык пад лаўкай шарыць,
Збірае крошкі, баіцца кошкі. (Мышка)
Поўна дзежачка віна, а ні верху, а ні дна. (Яйцо)
